'സൈലന്‍റ്'

കോളേജ് പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ ശശികലട്ടീച്ചറേക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ 'സൈലന്‍റ്' എന്നവാക്കാണോര്‍മ്മയിലേക്കോടിയെത്തുക, അത്രക്കുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ അനുസരണയും ട്ടീച്ചറുടെ ആ വാക്കിനോടുള്ള ആസക്തിയും.

ഞാനാദ്യമായി കവിതയെഴുതുന്നത്(അന്നത്തെക്കാലത്ത് അതും കവിതയായിരുന്നു) കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ്, ആദ്യമായി കവിതയെഴുതുന്നതും 'കോളേജ്ഡേ'യോടനുബന്ധിച്ചുള്ള മത്സരത്തിലും. ഇംഗ്ളീഷില്‍ നല്ല പാണ്ഡിത്യമുള്ള ഇംഗ്ലീഷ് കവയിത്രിയുമായ പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ തന്നെയായിരുന്നു മലയാളം പ്രൊഫ രാജശ്രീട്ടീച്ചറുടെ അഭാവത്തില്‍ കവിതക്ക് മാര്‍ക്കിട്ടത്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ സ്വാഭാവികമായും ആന്നത്തെ കോളേജ് ആസ്ഥാന കവികളെ പിന്തള്ളി എനിക്കായിരുന്നു ആ വര്‍ഷത്തെ കവിതയിലെ ഒന്നാം സ്ഥാനം.

ദിവസങ്ങള്‍ ആഴ്ച്ചകളായി, അന്നൊരു ബുധനാഴ്ച്ചയായിരുന്നു, പ്യൂണ്‍ വന്ന് എന്നെ ഓഫീസിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു, തെല്ലൊരു ജാടയോടെ ഞാന്‍ ഓഫീസിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു, രാജശ്രീട്ടീച്ചര്‍ ലിവ് കഴിഞ്ഞെത്തിയിരിക്കുന്നു, പുതിയ കവി ജേതാവിനെ കാണാനായിരുന്നു എന്നെ വിളിപ്പിച്ചത്, ഞങ്ങളുടെ മലയാളം അദ്ധ്യാപികയായിരുന്നെങ്കിലും മലയാളഭാഷയിലെ നമുക്കുള്ള കഴിവ് സ്വയം മനസ്സിലാക്കി മലയാളം ക്ലാസ്സുകള്‍ സ്ഥിരമായി കട്ട് ചെയ്യാറുള്ളതുകൊണ്ട് ട്ടീച്ചറെ അത്രക്ക് മുന്‍ പരിജയമില്ലായിരുന്നു, ട്ടീച്ചര്‍ക്ക് എന്നേയും.

എന്നെക്കണ്ടപ്പോള്‍ ടീച്ചര്‍ എഴുന്നേറ്റു വന്ന് 'നമുക്കല്‍പ്പം മാറിയിരുന്ന് സംസാരിക്കാം' എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉള്ളൊന്നു പിടച്ചു, നെറ്റിയിലെ വിയര്‍പ്പ് പതുക്കെ കൈകൊണ്ട് തന്നെ തുടച്ച് സന്തോഷം കൈവിടാതെ ടീച്ചറിനഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. എഴുതിയ കവിത വായിച്ചു, ടീച്ചര്‍ ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, ഞാന്‍ വാമോഴിയാലൊന്നും തിരിച്ചു പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും സന്തോഷം എന്ന രീതിയില്‍ തലയാട്ടി. പിന്നെ കവിത കൊള്ളാം എന്ന് തോന്നിയില്ല, പക്ഷെ തനിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ട്, ഫസ്റ്റ് പ്രൈസ് കിട്ടാന്‍ കാരണം താന്‍ മാത്രമാണ്‍ രണ്ട് പേജിലായി കവിതയെഴുതിയത്, മറ്റുള്ളവരെല്ലാം ഒറ്റപേജില്‍ അവരുടെ കവിത ഒതുക്കിയിരുന്നു..അതെങ്ങിനെ രണ്ടുപേജില്‍ എഴുതിയതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഒന്നാം സ്ഥനം കിട്ടിയത് എന്ന ഭാവത്തില്‍ ഞാന്‍ ടീച്ചറെ നോക്കിയപ്പോള്‍ ടീച്ചര്‍ മുഴുമിപ്പിച്ചു, പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ ഓരോ പേജിനും തനിക്ക് അഞ്ച് അഞ്ച് മാര്‍ക്കിട്ടിട്ടുണ്ട്, എന്നാല്‍ ഒറ്റപേജില്‍ തന്നെ കവിതയെഴുതി എന്നേക്കാള്‍ മാര്‍ക്ക് വാങ്ങിയ ഒത്തിരിപേരുണ്ടത്രേ.., അതുകൊണ്ട് തന്നെ മറ്റുള്ളവരെ പിന്തള്ളി ഞാന്‍ പത്തില്‍ പത്ത് മാര്‍ക്കോടെ ഫസ്റ്റ് പ്രൈസിന്‍ അര്‍ഹനാവുകയായിരുന്നു. (പത്തില്‍ പത്ത് മാര്‍ക്ക് തന്ന് എന്നെ ഒന്നാമനാക്കിയതില്‍ ക്ലാര്‍ക്കിനും നിരുപദ്രവമായ പങ്കുണ്ടായിരിക്കാം).

പക്ഷെ ഇക്കഥ ആരോടും പറയരുത് എന്ന് രാജശ്രീട്ടീച്ചര്‍ എനിക്ക് താക്കീത് തന്നു, നാളുകളേറെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും രാജശ്രീടീച്ചറെ കാണുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒഴിഞ്ഞുമാറി നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി, പ്രിന്‍സിപ്പലിനെ കാണുമ്പോള്‍ അല്‍പം കുറ്റബോധം എനിക്കുണ്ടാകുമെങ്കിലും ടീച്ചര്‍ എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ എപ്പോഴും ഒരു പുഞ്ചിരി തന്നേ വിടാറുള്ളൂ, അതിന്‍ പല അര്‍ത്ഥങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ മനക്കണക്കു കൂട്ടി, ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും ടീച്ചര്‍ കടന്ന് വരുമ്പോള്‍ ഞാനെപ്പോഴും സൈലന്‍റെ ആകാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുമായിരുന്നു, കാരണം ബഹളത്തിന്‍റെ ഇടയില്‍ ടീച്ചര്‍ എന്നും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന വാക്കും പ്രവര്‍ത്തിയും സൈലന്‍റെ ആയിരുന്നു..